Georg Jacob Steenke, twórca i budowniczy Kanału Elbląskiego (Oberlandzkiego) to niezwykle ważna postać tamtej epoki. Tak wiele wiemy o jego najważniejszym dziele lecz wszystko co dotyczy Stenke jest niedostępne i tajemnicze. Domy w których mieszkał, w Elblągu i Czulpie, uległy zniszczeniu a informacje o nich są szczątkowe. Miejsce pochówku w Elblągu jest nieznane. Brak jest wreszcie jakichkolwiek informacji o postaci G. J. Stenke. Nie zachował się żaden jego wizerunek lub opis jego wyglądu.

Tak narodził się pomysł powierzenia artystom malarzom stworzenia wizerunku twórcy Oberlandzkiego cudu techniki. Ogłaszamy otwarty, międzynarodowy konkurs plastyczny na wykonanie portretu G. J. Steenke w takim kształcie jakby był wykonany za jego życia, w technice i stylistyce XIX wiecznego europejskiego portretu realistycznego.  Zwycięski portret trafi do budowanej właśnie nowej Izby Historii Kanału Elbląskiego przy pochylni Buczyniec, gdzie będzie witał wchodzących do muzeum gości. Na autorów prac czeka wiele cennych nagród związanych ściśle z dziełem G. J. Steenke. Zgromadzona na starcie pula nagród już przekracza 10000 zł i ciągle rośnie.

Wszystkie szczegóły znajdziecie w Regulaminie Konkursu oraz formularzu konkursowym. Wszyscy twórcy, którzy w terminie do 19 maja 2014 r. prześlą pocztą elektroniczną zgłoszenie mogą skorzystać ze specjalnej oferty na zakup materiałów potrzebnych do wykonania portretu. Na Wasze prace czekamy do 16 czerwca 2014 r. Uroczyste ogłoszenie wyników konkursu i wręczenie nagród nastąpi, w przeddzień urodzin G.J. Stenke, podczas wielkiej gali Dni Elbląga w dniu 21 czerwca 2014r. w Elblągu.

Zachęcamy do przekazywania tej wiadomości do znanych wam środowisk artystycznych za pośrednictwem wszystkich dostępnych mediów.

            Zapraszamy

 autorem logo konkursu jest członek NAVICULI Michał Kossakowski

Georg Jacob Steenke - krótka biografia

(ur.30 VI 1801 Królewiec – zm. 22 IV 1884 Elbląg)
Pruski inżynier i konstruktor systemu pochylni na Kanale Elbląskim. Jego ojciec, Johann Friedrich Steenke był kapitanem portu w Pilawie (obecnie Bałtyjsk). W 1817 r. powołał do życia pierwszą morską służbę ratowniczą. Był też autorem "Podręcznika pilota albo wskazówek, jak wejść bez pilota do portu w Pilawie w czasie sztormu" wydanego w 1819 r. Dziadek, Gottfried Steenke, był pilotem morskim w Królewcu. Matką George Jacoba Steenke była Maria Dorothea, wdowa Kuhn, z domu Wulf. Młody Georg Steenke uczęszczał do Kolegium Fridericanum w Królewcu z zamiarem studiowania prawa, jednak śmierć ojca (utonął w 1818 r. przy ratowaniu angielskiego żaglowca) uniemożliwiła mu kontynuację nauki. Rozpoczął więc terminowanie u mistrza ciesielskiego. W 1819 r. podjął studia na Akademii Budownictwa w Berlinie, gdzie jego nauczycielem był m.in. Karl F. Schinkel, wybitny niemiecki urbanista, architekt i malarz, od którego student Steenke otrzymał pochwałę za wyniki w nauce. Po ukończeniu studiów został w 1822 r. kierownikiem budowy, zaś w 1828 r. mistrzem budowlanym.
 W 1833 r. roku ukończył, w dolnym dorzeczu rzeki Niemen, budowę Kanału Sekenburgskiego (dzisiaj Primorskij Kanał), którego wykonanie zlecił mu właściciel okolicznych posiadłości - hrabia Keyserling. Następnie z polecenia służbowego przybył do Elbląga, gdzie objął ważne stanowisko inspektora ds. grobli i wałów na Żuławach Wiślanych. Zyskał protekcję Nadprezydenta Prus Wschodnich i Zachodnich Theodora H. von Schőna. To właśnie w Elblągu opracował projekt połączenia jezior Pojezierza Iławskiego poprzez jez. Druzno z Elblągiem, a tym samym z Zalewem Wiślanym. Zaprojektował rozwiązanie dzięki któremu statki mogły pokonać blisko 100-metrową różnicę poziomów wody pomiędzy akwenami stanowiącymi część kanału a lustrem jez. Druzno. Rozwiązaniem tym stały się pochylnie z suchym grzbietem, na które   wpływają statki i po torach, na specjalnych platformach, są przewożono do kolejnego odcinka kanału. To rozwiązanie inspirowane było doświadczeniami jakie G. J. Steenke wyniósł z licznych podróży służbowych, m.in. do Bawarii, Belgii i Holandii (1846), a także do Anglii i Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (1850). Ta ostatnia wyprawa przyniosła decydujące dla kształtu budowli kanału ustalenia. Inspirowany rozwiązaniami pochylni amerykańskiego Kanału Morris – z 23 pochylniami, zaproponował budowę 5 pochylni. O idei tej myślał już wcześniej, odwołując się także do angielskich doświadczeń w zakresie budowy transporterów kolejowych (roll-bock). Przy ówczesnym stanie techniki propozycja Steenkego była wyjątkowo nowatorska, gdyż do przetaczania statków i barek używana jest tylko i wyłącznie woda.
Kanał ten nazwano wówczas Kanałem Oberlandzkim, a po 1945 r. Kanałem Elbląskim. Budowę Kanału Oberlandzkiego/Elbląskiego rozpoczęto w 1844 r., prowadząc ją równocześnie na kilku odcinkach. W latach 1844-1850 zakończono budowę kanału łączącego Miłomłyn z jez. Jeziorak, a w latach 1845-1850 skanalizowano rzekę Liwę, na odcinku od Miłomłyna do Ostródy. Połączenia między jeziorami na odcinku Miłomłyn - Buczyniec zakończono do 1860 r. Równocześnie wykonano kanał pomiędzy jez. Druzno a Całunami/Jeleniami. 31 sierpnia 1860 r. zakończono prace przy budowie ostatniej, wówczas czwartej, pochylni Buczyniec organizując z tej okazji próbny rejs kanałem, z udziałem wielu znakomitych gości, m.in. barona Augusta von der Heydta (1801-1874) - bankiera i polityka pruskiego, ministra przemysłu i handlu.
28 października 1860 r. kanał uruchomiono dla żeglugi towarowej, chociaż na pewnych odcinkach prace kontynuowano jeszcze po jesień 1861r. Natomiast wiosną 1862 r. kanał został oddany do powszechnego użytku. W pracach budowlanych na kanale pomagał mu wybitny inżynier niemiecki – Karl Lentze, który wybudował m.in. Kanał Iny, zachowany do dzisiaj most kolejowy przez Wisłę w Tczewie i pracował przy budowie Kanału Sueskiego. Ze względu na swe walory przyrodniczo-krajobrazowe i oryginalność dzieła technicznego obok funkcji utylitarnych Kanał Oberlandzki/Elbląski szybko awansował do rangi obiektu ściągającego ruch turystyczny. Budził również zainteresowanie hydrotechników. Jeszcze sto lat później, przy projektowaniu drugiego (nie zrealizowanego) Kanału Panamskiego, brano pod uwagę wschodniopruski wzorzec rozwiązania różnicy poziomów.
W 1872 r. Georg Jakub Steenke, jako królewski radca budowlany, obchodził pięćdziesięciolecie pracy zawodowej. Z tej okazji okoliczne ziemiaństwo ufundowało mu obelisk, który stanął na pochylni w Buczyńcu z tablicą upamiętniającą jego wkład w dzieło budowy Kanału Oberlandzkiego/Elbląskiego. Po przejściu w 1875 r. w stan spoczynku zamieszkał we wsi Czulpa, koło Małdyt, w widłach kanału i jez. Ruda Woda. Cały czas pracował nad ulepszaniem swojego dzieła. Nadano mu honorowe obywatelstwo Elbląga i Miłomłyna. Po II wojnie światowej obelisk poświęcony Steenke’mu obelisk ukrywany do 1987 r.  powrócił na swoje pierwotne miejsce z tablicą w języku polskim i... holenderskim co miało podkreślać holenderskie a nie niemieckie pochodzenie Steenke. Kanał Oberlandzki/Elbląski zaliczany był do „trzech cudów Prus Wschodnich” i reklamowany jako „wyjątkowe dzieło hydrotechniki wodnej, gdzie statki pływają po górach”.