Jeśli kiedyś na prawdę znajdziemy taki portret to sto razy sprawdzę zanim powiem JEST. Niestety wczorajszy artykuł był żartem prima aprilisowym, choć dla wielu takim nie był. A jaka jest prawda? We wczorajszym artykule było jej bardzo dużo.

W 2014 r. zorganizowaliśmy konkurs na portret Georga Jacoba Steenke. Laureata konkursu, portret autorstwa Adama Chmielewskiego,  możemy oglądać na co dzień w Izbie Historii Kanału Elbląskiego przy pochylni Buczyniec. Do konkursu zgłoszono  jeszcze 6 prac,  w tym wizję wizerunku Steenke wg. Pauliny Taranek z Krakowa.

Na początku stycznia 2016 r. Paulina Taranek przeszukując Internet natrafiła na informację o wydawnictwie Wolfganga Buddrusa i to ona spadła z krzesła gdy zobaczyła swój portret w tej książce.
Smaczku sprawie dodaje fakt, że na każdej stronie w "nadwierszu" jest uwaga "Uheberrechtlich geschütztzes Material" co oznacza Materiał chroniony prawami autorskimi. Wydawca umieszcza tę uwagę na wielu stronach, tak bardzo dba o ochronę praw autorskich.

Jak łatwo wywnioskować po reakcji Pauliny Taranek  Wolfgan Buddrus nie otrzymał zgody na wykorzystanie wizerunku obrazu ani od autorki dzieła, ani od właściciela udostępnionego w Internecie wizerunku tego dzieła czyli „NAVICULI” .

Wolfgang Buddrus umieścił fotografię naruszając postanowienia ustawy o prawie autorskim i prawach pośrednich, ujednoliconej w 2006 r. w państwach Unii Europejskiej, w dwóch czynach:
1. przywłaszczając sobie autorstwo
- czym popełnił przestępstwo z art. 115. 1. [upapp] Kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co do autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.
- ponieważ z tego tytułu uzyskał korzyść materialną, sprzedając wersje papierowa po 35 € a wersję e-book za 13€, zobowiązany jest do zrekompensowania poniesionych szkód; tantiemy + odszkodowanie za wykorzystanie pracy bez uzyskania zgody i wskazania autora.
2. wprowadził w błąd czytelników co do autorstwa zawartości wydawanego reprintu
Reklamując wydawany reprint jako ”reprodukcję” czyli kopię dawnej książki wprowadził do niej nowe elementy bez informowania odbiorcy. Umieścił na pierwszej stronie ogólną informację , że dzieło jest poprawione i uzupełnione lecz nie zamieścił informacji o dokonywanych uzupełnieniach. W ten sposób pomiędzy litografie wplata np. fotografie niedostępne wówczas w technice druku. W ten sposób poddaje w wątpliwość rzetelność pozostałej zawartości wydawnictwa. Kto wie jak prostował tam historię?

W poruszanych powyżej kwestiach trwa intensywna wymiana korespondencji, która ze zrozumiałych względów nie może być ujawniona do zakończenia postępowania. O wszystkich nowych faktach wspólnie z autorką poinformujemy.

Więcej informacji o Paulinie Taranek w mediach społecznościowych